[1] จนถึงสิ้นปี พ.ศ. ๒๔๗๐ มีเงินทุนสำรองมีมูลค่าทั้งหมดเทียบเท่ากับ ๑.๘๙ ล้านปอนด์สเตอร์ลิง มากกว่าเงินทุนสำรองเมื่อเริ่มแรกเกือบเท่าตัว

              และด้วยพระราชบัญญัติดังกล่าว ทำให้อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราไทยกับเงินตราต่างประเทศมีความมั่นคงและสอดคล้องกับหลักสากลยิ่งขึ้น ซึ่งในระยะนั้นกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนเป็น ๑๓ บาท ต่อ ๑ ปอนด์สเตอร์ลิง
             พอถึงปี พ.ศ. ๒๔๕๒   กรมธนบัตร ก็ได้โอนไปขึ้นกับกรมตรวจและกรมสารบาญชี  เนื่องจากงานทั้ง ๒ กรมนั้นเป็นงานที่เกี่ยวเนื่องกัน และต้องการจะให้การควบคุมเงินตราของไทยมั่นคงยิ่งขึ้น
            เมื่อถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖ (พ.ศ.๒๔๕๓-๒๔๖๘) เสด็จขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติ ในปี พ.ศ. ๒๔๕๓  เนื่องจากเงินรายได้และรายจ่ายของประเทศในขณะนั้นมีจำนวนมากขึ้นโดยลำดับ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้รวมพระคลังในท้องที่ต่างๆทั่วพระราชอาณาจักร เข้ามาอยู่ในบังคับบัญชาของกระทรวงพระคลังมหาสมบัติ  และพระองค์ยังมีพระราชดำริว่า ควรจะมีเจ้าหน้าที่รับผิดชอบตรวจตราการรับจ่ายและการรักษาเงินให้รัดกุมยิ่งขึ้น โดยตั้งขึ้นมาเป็นแผนกใดแผนกหนึ่งดำเนินการเพื่อการนี้โดยเฉพาะ ดังนั้น พระองค์จึงโปรดเกล้าฯ ให้ตั้งกรมตรวจเงินแผ่นดินขึ้นในกระทรวงพระคลังมหาสมบัติ ณ วันที่ ๑๘ กันยายน พ.ศ. ๒๔๕๘ ให้มีหน้าที่ตรวจตราการรับหรือจ่ายเงินแผ่นดินและเงินอื่นๆ ที่รัฐบาลต้องรับผิดชอบ โดยมีการประกาศระบุหน้าที่ความรับผิดชอบต่างๆ ที่จะต้องตรวจตราและวิธีการที่จะต้องปฏิบัติไว้เพื่อมิให้กรมใหม่ที่ตั้งขึ้นนี้ ทำหน้าที่ปะปนกับกรมตรวจและกรมสารบาญชีซึ่งมีอยู่แล้วแต่เดิม  









                 นอกจากนี้ยังได้เปลี่ยนนาม กรมตรวจและกรมสารบาญชี เป็น กรมบาญชีกลาง ตามประกาศวันที่ ๑๘ กันยายน พ.ศ. ๒๔๕๘ โดยกรมนี้ให้มีหน้าที่จัดระเบียบการประมวลบัญชีเงินรายได้และรายจ่ายของแผ่นดิน และสอบสวนการเบิกจ่ายเพื่อรักษางบประมาณกับเพื่อให้การเบิกจ่ายได้ปฏิบัติไปตามความมุ่งหมายของการงบประมาณด้วย 
              ครั้นต่อมาในปี พ.ศ. ๒๔๖๐ หลายประเทศต่างต้องประสบกับภาวะสงครามโลกครั้งที่ ๑ ซึ่งส่งผลกระทบมาถึงประเทศไทยด้วย เมื่อแร่เงินเริ่มมีราคาสูงขึ้นและสูงมากกว่าราคาที่ตราไว้บนหน้าเหรียญ ทำให้ผู้หวังเก็งกำไรได้พากันนำเหรียญกษาปณ์มาหลอม และส่งไปขายยังต่างประเทศในรูปของเนื้อเงินแท่ง ทำให้เหรียญกษาปณ์เงินที่หมุนเวียนอยู่ในระบบเริ่มขาดแคลน ประกอบกับในเวลานั้นความต้องการเงินตราชนิดราคา ๑ บาทในท้องตลาดกลับเพิ่มมากขึ้น รัฐบาลจึงเห็นความจำเป็นที่จะนำธนบัตรชนิดราคา ๑ บาทออกใช้เพื่อแก้ปัญหาดังกล่าว พอมาถึงช่วงปลายปี ภาวะสงครามในทวีปยุโรปได้ทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ทำให้การขนส่งธนบัตรจากประเทศอังกฤษมายังประเทศไทย ไม่ตรงตามกำหนดเวลาที่คาดหมายไว้ และต้องประสบกับภาวะการขาดแคลนธนบัตรขึ้นอีกครั้งในระยะหนึ่ง ซึ่งทำให้รัฐบาลจำเป็นต้องแก้ปัญหาโดยการนำธนบัตรชนิดราคา ๑ บาท ที่ยังมิได้นำออกใช้ มาแก้ไขเป็นชนิดราคา ๕๐ บาท